Stilstaan op het Stelkampsveld

Creatieve houthakkers

Het is zondagmiddag en het is buitengewoon warm voor de tijd van het jaar. Ik zit aan de Mulderweg in Barchem op een door de houthakkers uit een stuk stam vervaardigd stoeltje om mijn camera uit de rugtas te halen, de flitser alvast te monteren en het macrolensje er bij te pakken.
Af en toe komen er een paar fietsers langs. Uiteraard fietsen zij hier vanwege de mooie natuur, maar zijn toch vooral druk met het mulle zand van het weggetje. Mooi is het hier hè? en gouw weer doorfietsen, want het trapt al zo zwaar. Natuurlijk is het hier mooi fietsen, maar het Stelkampsveld verdient een wandeling, of nog beter, even stilstaan! Vandaar dat ik mijn "stilstaan op het Stelkampsveld" hier met U, geachte lezer, wil delen.

Peultjes

Een maand geleden kleurde de stekelbrem het Stelkampsveld hier nog mooi geel. Nu zijn er tussen de hoger wordende heide nog enkele bloempjes zichtbaar, maar het zijn nu vooral rijpende peulvruchtjes geworden.

Kijken met je ogen

Het is nu de beurt aan het heidekartelblad. Een klein plantje, op dit moment tot ca 5 tot 10 cm hoog, dat, als je rustig kijkt, met haar licht-roze tot witte bloempjes van zo'n 1½ - 2½ cm toch echt wel opvalt. Om even bij stil te staan: De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en zeer sterk in aantal afgenomen.  Staat hier toch maar mooi te bloeien! Overigens schijnt heidekartelblad giftig te zijn. Nog een goede reden om er met je vingers af te blijven. Of zoals mijn moeder vroeger zij: kijken doe je met je oogjes.

Vleesetende vegetatie

Een paar stappen over het wandelpaadje het veld op staan al de eerste kleine zonnedauw plantjes. Niet zelden heb ik de vraag van passanten gekregen wat ik toch, languit op het pad liggend, aan het fotograferen was. En dan, nadat ik de vragenstellers had uitgenodigd even te knielen/hurken, en met twee handen van weerskanten het plantje had aangewezen, een langgerekt oooooh als antwoord gekregen. Maar als je eenmaal weet waar je naar kijkt zie je ze overal. Op dit moment zijn het nog rozetjes van amper 2 cm. Het heet natuurlijk ook niet voor niets "kleine zonnedauw". En voor degenen die het nog niet wisten, het is dus een vleesetende plant.

Gevlekt en welriekend

De eerste orchissen die ik tegenkom zijn zogenaamde "gevlekte orchissen". Dat gevlekte in de naam heeft dit plantje te danken aan de vlekken op haar lancetvormige blaadjes. Op het hiernaast geplaatste fotootje is een piepklein miertje druk in de weer om de bloempjes te bevruchten. Uiteraard doet zij dit vanwege de nectar. Ook de liefde van een mier gaat door de maag. Om even bij stil te staan: De gevlekte orchis staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk afgenomen. De plant is wettelijk beschermd. Staat toch maar mooi te bloeien op het Stelkampsveld!

Even verderop, op een lager en natter stuk van het veld beginnen de Spaanse ruiters te bloeien. En nee, hoewel de tijd in de Achterhoek af en toe stil lijkt te staan, de tachtigjarige oorlog is ook hier al eeuwen voorbij, het betreft hier dus niet het Spaanse leger van koning Flip maar heuse bloempjes. En om weer even bij stil te staan: De Spaanse ruiter staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en zeer sterk afgenomen.

De welriekende nachtorchis, een wettelijk beschermde soort, is ook in het vochtigere stuk van het veld te vinden. Deze orchis bloeit met vrij tere wit tot geel-groene smalle bloemblaadjes. En ik heb het echt niet zelf bedacht, maar de Nederlandse naam welriekende nachtorchis is aan de plant gegeven, omdat de bloem in de avond en 's nachts geurt, maar vooral 's avonds welriekend is. (bron Wikipedia) Deze stond al heel lang op mijn verlanglijstje en nu heb ik hem eindelijk kunnen fotograferen. Is dus echt wel een bijzonder en bijzonder zeldzaam plantje. Staat ook op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer sterk afgenomen en zeldzaam, om maar weer eens even bij stil te staan.

Dauw in de zon

Vlakbij de welriekende nachtorchis valt mijn oog ineens op een zonnedauw plantje dat ik hier nog niet eerder heb gezien, het zogenaamde ronde zonnedauw. Ook dit is weer een wettelijk beschermd plantje, om weer even bij stil te staan.

Zoals ik hier in de gauwigheid even heb laten zien groeit en bloeit er het nodige aan zeldzame, en kwetsbare, plantensoorten op het Stelkampsveld. Sta er bij stil, bewonder het, maar blijf op het pad. Laat dit stukje Achterhoekse oernatuur behouden, alstublieft.
Overigens heb ik over een zomers Stelkampsveld al eens in een eerder bericht geschreven. (klik hier)

En zoals altijd kun je de foto's in het groot bekijken door er simpelweg even op te klikken.